De dwaze dertigers invasie

Column • 18 november 2016 • Den Bosch

In mijn roze, pluche ochtendjas zit ik met een knot op mijn hoofd en een glas muntthee in mijn hand onderuitgezakt op de bank. Het is dinsdagavond en ik heb zin om na een lange werkdag mijn gedachten te verzetten. Mijn hoofd leegmaken gaat altijd goed tijdens een intensieve bootcamp-sessie in de sportschool, maar daar heb ik deze avond de puf niet voor en besluit daarom de tijd al zappend aan mij voorbij te laten gaan.

Een aantal nieuwe programma’s trekken mijn aandacht, zoals ‘Get the fuck out of my house’, waar een stel imbecielen elkaar het huis uit probeert te krijgen zodat één persoon er met het overgebleven huishoudgeld vandoor kan gaan. De sfeer is daardoor niet gezellig, maar enigszins vermakelijk is het wel. Tevreden kijk ik na het programma om me heen en geniet van de rust. Omdat ik toe ben aan een programma met net wat meer inhoud zap ik naar de publieke omroep, waar het nieuwste programma van de dolende dertiger Marlijn begint. Wat ik in dat komende half uur aan mij voorbij zie komen is herkenbaar eng.

De liefde van je leven, een aantal kinderen, een koophuis, een goede baan en een dikke spaarrekening; je zou het toch allemaal moeten hebben als je dertig bent?

De dolende dertiger Marlijn slaat met haar nieuwe serie de spijker op zijn kop. Als twintiger verwacht je op je dertigste exact te weten wat je wilt. Sterker nog, je verwacht het ook te hebben. Zoals een fijne relatie, kinderen en een carrière waar je u tegen zegt.

In januari word ik ook dertig én lieve mensen, ik kan vertellen dat mijn huidige situatie niet is, zoals ik tien jaar geleden dacht dat het zou zijn. Ik heb geen flitsende carrière, geen kinderen en met mijn spaarrekening maak ik absoluut geen kans om in de Quote 500 te komen. Wel heb ik een koophuis, waar ik happydepeppy samenwoon met mijn vriend. Maar ook ik voel regelmatig onrust. Graag wil ik zoveel mogelijk van de wereld zien en dus heb ik een ellenlange lijst van landen die ik in de komende jaren wil bezoeken. Al dat reizen gaat nu per slot van rekening nog relatief eenvoudig, aangezien er geen kinderen in het spel zijn.

Maar gedeelde smart is halve smart. Ik ben niet de enige. Vriendinnen om mij heen kampen ook met het bijna-dertig-stress-syndroom. De één wilde altijd voor haar dertigste kinderen en begint in te zien dat het voor die magische leeftijd niet gaat lukken en is totaal in paniek. Een andere vriendin heeft haar relatie van tien jaar beëindigd, omdat het een sleur was en is nu krampachtig bezig zichzelf te vinden én weer een ander is alleen en wil juist zo snel mogelijk een man in haar leven waarmee ze in een sleur kan raken.

Bereiken mensen de dertig, dan worden vele van hen dus kriebelig en willen plots het roer omgooien of starten met het nadenken over de zin van het leven. In januari is het ook voor mij zover; dan proost ik op mijn verjaardag en treed officieel toe tot de wereld van de dertigers. Vanuit Colombia, dat wel.

Enthousiast na het lezen van mijn columns? Je kunt me ook inhuren als (gast)columniste.

Hi! In mijn column lees je over actualiteiten, dingen die ik meemaak én topics die mij bezighouden. Lees je graag vermakelijke artikelen en spreekt mijn schrijfstijl jou wel aan? Binnenkort start ik met het periodiek plaatsen van columns.