Column   •   17 september 2017  •   Montañita

In mijn ooghoek zie ik hem in gedachte verzonken naar zijn creatie staren. Hij lijkt tevreden, maar dan kantelt hij zijn hoofd 90 graden waardoor deze op zijn schouder komt te rusten. Eén wenkbrauw lift omhoog en hij mompelt iets dat voor mij onverstaanbaar is. Hij bekijkt de attributen op zijn werkbank nauwkeurig en pakt dan een plastic fles, die gevuld is met donkerblauwe verf. De inhoud giet hij met een uiterste precisie op verschillende plekken over de houten pallet. Dan zet hij twee grote passen achteruit en glimlacht. Zo te zien maakt het resultaat hem vrolijk.

Ondanks mijn nieuwsgierigheid, blijf ik zitten en besluit mijn werk eerst af te maken. Vandaag is de deadline van een aantal artikelen en ik mag blij zijn dat er op dit moment in Montañita stroom is waarmee ik mijn Macbook op kan laden. Laat staan internet.

Sloffend loopt hij mijn kant op en pakt een aansteker van tafel. Hij knikt naar me en begint vervolgens door de tuin met hoog onkruid te dolen. Al rondstruinend vindt hij tussen een verwilderde struik een half weggerot krukje. Het wankele meubelstuk plaatst hij voor zijn houten schilderij, gaat erop zitten en tovert vervolgens een aardappel uit zijn zak. Ondanks dat ik weet dat hij zeer primitief leeft en er een aantal rare gewoontes op nahoudt, vraag ik me af wat hij met één rauwe aardappel waarin twee gaten zitten aan moet. De aansteker wordt ontvlamd en het vuur vindt zijn weg naar één van de gaten in de knol. Zijn mond plaatst hij aan het andere gat en inhaleert dan fanatiek de dampen naar binnen.

Ik denk terug aan de avond ervoor, waarin ik samen met mijn vriend en de lurker op een terras cocktails heb gedronken. Al drie jaar is hij aan het rondtrekken en leeft op slechts enkele dollars per dag. Geen geld om te eten? Pech. Dan maar een avond zonder. Wat hebben we per slot van rekening nu écht nodig voor een aangenaam en gelukkig leven? Weinig was de conclusie. Maar als het even kan – aldus de aardappellurker – wel een aardappel, wat wiet en een aansteker.

Enthousiast na het lezen van mijn column? Je kunt me ook inhuren als (gast)columniste.

KRIJG JIJ EEN BLIJ GEVOEL NA HET LEZEN VAN MIJN COLUMNS?

HOUD MIJN WEBSITE IN DE GATEN OF VOLG ME OP LINKEDIN ZODAT JE EEN MELDING KRIJGT WANNEER IK EEN NIEUWE COLUMN PLAATS.